09 okt ‘We hebben 18 jaar een relatie maar kunnen niet samenwonen’
‘We hebben 18 jaar een relatie maar kunnen niet samenwonen’
Katja van Hellemondt (46) en Jurgen Rossen (54) hebben allebei spina bifida, daardoor hebben ze vanaf hun taille geen gevoel in hun onderlichaam. In hun hart echter, hebben ze gevoelens in overvloed… voor elkaar!
Tekst & foto Ilona Kuster
’We werken op een school; Jurgen in de horeca en ik op de administratie. Daar leerden we elkaar kennen. Het klikte meteen en ons gevoel voor elkaar groeide van vriendschap naar steeds een beetje meer… Inmiddels hebben we 18 jaar een relatie en ondanks dat Jurgen me ten huwelijk heeft gevraagd, zijn we niet getrouwd. We zijn niet getrouwd omdat we niet eens kunnen samenwonen. Althans niet op ons huidige woonadres. We zijn allebei lichamelijk beperkt en daardoor niet in staat voor elkaar te zorgen. We verblijven nu in een woonvorm van Pluryn in Wijchen, waar het helaas niet mogelijk is om samen één woonruimte te delen.
Al komen we allebei uit Nijmegen, we voelen ons in Wijchen thuis en willen liever niet verhuizen. Onze kamers zijn vlak bij elkaar en slechts heel soms slapen we samen. Dat is waarschijnlijk ook het grootste verschil tussen ons als liefdeskoppel en stellen die geen lichamelijke beperking hebben. Maar ja, onze onderlichamen kunnen dan wel gevoelloos zijn, we hebben wél gevoelens in ons hart en we voelen onze liefde voor elkaar ook in onze buik. Net als ieder ander. Alleen kunnen we daar geen uiting aan geven zoals andere koppels dat kunnen. We genieten wel samen hoor! Als we vrij zijn pakken we bijvoorbeeld graag een terrasje. Jurgen drinkt dan een lekker biertje en ik neem het liefst een rode wijn. Verder is sjoelen een gezamenlijke hobby van ons. En we gaan soms samen douchen, naast elkaar ieder in onze eigen douchestoel. Maar er is maar één douchekop, dus dan krijgt één van ons het natuurlijk al snel koud. Ik geef de douchekop meestal lachend aan Jurgen, want hij krijgt het altijd als eerste koud!
Het niet samenwonen of samen kunnen slapen, is best een gemis in onze relatie, maar dat is niet het enige. Net zoals veel andere stellen, hadden ook wij een kinderwens. In ons geval kan die wens pijnlijk genoeg niet in vervulling gaan. Maar we hebben een oplossing gevonden. Ons hondje Wicky, een Chihuahua van ruim een jaar oud, maakt ons geluk toch compleet! Met Wicky gaan we om alsof het ons kindje is. Ja, met Wicky erbij voelen we ons net een gezinnetje.” ¶