OZO voor de 30-plusser: dansen met kwaliteit

Stopt het dansen? Dat laten we ons mooi niet afpakken, besloten Sjef (rechts) en Wim (links) bijna een kwarteeuw geleden. Toen café Station Oost aan de Daalseweg in Nijmegen de dansvloer sloot, verhuisden de twee dansliefhebbers naar café The Shuffle aan de Berg en Dalseweg, ietwat in zuidoostelijke richting. Zo ontstonden de Oost-Zuid-Oost dansfeesten, kortweg OZO, inmiddels al 23 jaar een begrip.

door Rob Vunderink, foto Marcel Krijgsman

’Dansavonden organiseren konden wij ook”, zegt Sjef Timmermans, in het dagelijks leven informatieadviseur bij een gezondheidsorganisatie. „Dat daar muziek in zat, wisten we zeker na een aantal geslaagde verjaardagsfeestjes in het kantoor van Wim. We voorzagen in een behoefte. Toen we in 1996 begonnen, waren er nog heel weinig uitgaansgelegenheden waar 30-plussers lekker konden dansen.”

„Onder de dertig dansen mensen heel anders dan boven die leeftijd”, beaamt zijn compagnon Wim Meijer, die behalve OZO-organisator al 26 jaar vrijwillig bestuurslid is van de stichting Zevenheuvelenloop. Midden dertig waren Sjef en Wim toen ze met OZO begonnen, eind vijftig zijn ze nu.

Over de jaren groeide de professionaliteit, maar OZO blijft een hobby voor de twee. „We zijn een stichting en we werken met vrijwilligers”, zegt Wim, „zonder winstoogmerk.”

OZO ontwikkelde zich gestaag. Het ei van Columbus vond het duo min of meer bij toeval toen er bij de viering van het 15-jarige bestaan voor de verandering werd gekozen voor twee danszalen, met in de bovenzaal housemuziek en beneden retro/disco. Daarvoor draaiden dj’s in slechts één zaal twee muziekstijlen door elkaar, waardoor de helft van de bezoekers de helft van de tijd ontevreden was.

Sjef: „Die gescheiden aanpak beviel enorm goed en het publiek reageerde razend enthousiast. Dus vroegen we bij De Vereeniging en De Lindenberg, onze vaste locaties, of we voortaan altijd twee zalen tegelijk konden gebruiken. Dat bleek te kunnen. En zo doen we het nog steeds.”

Wat de OZO-dansfeesten bijzonder maakt is volgens Sjef de sfeer die je gerust gemoedelijk kunt noemen. Net als bij een grote familie. “Dat is ook wat we vaak terughoren van professionele dj’s die vanuit de Randstad op onze dansavonden komen draaien. ‘Het publiek komt hier echt om te dansen’ en ‘bijzonder dat het hier al zo vroeg druk is’, ze zijn aangenaam verrast dat de dansvloer al om half tien vol staat, zo laten ze ons na afloop vaak weten.”

In de Randstad begint het uitgaansleven meestal pas na middernacht, maar daar hadden de mannen van OZO geen zin in. Dus wat deden ze? De Nijmeegse dansfeesten, op de laatste zaterdag van de maand, beginnen om negen uur, maar wie voor tien uur ’s avonds binnen was, betaalde in het begin geen entree. Dat werkte zo goed, dat het al snel niet meer gratis kon en er een aanpassing nodig bleek: vóór tien uur betaalde je minder dan daarna en dat is een formule die nu nog steeds geldt. Voor tien uur is de entreeprijs 10 euro per persoon, daarna betaal je 13 euro.
OZO gaat er prat op de primeur te hebben gehad van de eerste rookvrije (30-plus-)dansfeesten in Nederland. „De afgelopen vijf jaar zien we steeds vaker dansfeesten ontstaan die volgens hetzelfde concept neergezet worden: een vroege start, twee verschillende toegangsprijzen en verschillende muziekstijlen in twee afzonderlijke zalen”, zegt Sjef. Het aanbod aan dansfeesten wordt steeds groter.

Alles bij OZO is gericht op gemoedelijkheid en kwaliteit. Bier wordt geschonken in een glas, niet in plastic. Na binnenkomst treffen de gasten op tafel gratis knabbels en chips aan. Wie om twaalf uur naar huis gaat, kan kiezen voor drop of pepermunt van een schaal. De muziek staat niet te hard, maar is dankzij een uitstekende geluidsinstallatie tot in elke hoek goed hoorbaar. “We hanteren wel enkele huisregels: ga respectvol om met medegasten, geen middelengebruik op de locatie en geen drank op de dansvloer. En dat gaat al meer dan 22 jaar goed. Bezoekers ervaren dat ze een ontspannen avondje uit zijn en daar zijn we best trots op”, aldus de organisatoren.

De helft van de gasten komt uit Nijmegen en omgeving, de andere helft van zo ver weg als Maastricht, Eindhoven, Zwolle en Amsterdam. „Het spreekt zich rond”, veronderstelt Sjef, „dankzij reuring op social media trekken we bezoekers
uit het hele land. En ze komen allemaal heel graag. Dat zie je nu ook na de zomerstop van drie maanden: hoera, we mogen weer!”