17 mei De poema en de babyrover
De poema en de babyrover
Wat als je partner veel jonger of ouder is…?
door Rob Vunderink / foto’s Rob Koppers
‘Baby snatchers’ worden ze wel genoemd, babyrovers, oudere mannen die een jonge blom aan de haak slaan. Rolling Stone-bassist Bill Wyman was 47 toen hij de 13-jarige Mandy Smith tot lief nam. Als een oudere vrouw een jongere man verovert, heet ze ‘cougar’ – poema. Toen Patricia Paay publiek ging met haar Robbert Hinfelaar, was zij 67 en hij 28 jaar. Staat een groot leeftijdsverschil tussen twee partners persoonlijk geluk in de weg? Twee paren laten zien dat dat allerminst het geval hoeft te zijn.
‘Toen we elkaar ontmoetten, zat ik net in een crisis”, vertelt Bill, die zichzelf een Londens straatschoffie noemt. Zijn vader was in de loopgraven bijna vergast en kon tijdens de Grote Depressie geen baan vinden. „Mijn moeder was de kostwinner, boende voor rijkelui in dure wijken waar beroemdheden woonden. Wij hadden het thuis niet breed.”
De jonge Bill was leergierig, studeerde onder meer architectuur in de oorlogspuinhopen van Londen, werkte vanaf 1947 ook als journalist, zij aan zij met niemand minder dan de beroemde schrijver George Orwell, en begon een eigen zaak, die instortte toen premier Thatcher de Britten in de vrije markt stortte. „Toen ik Marianne leerde kennen, zat ik privé, qua gezondheid, zakelijk en financieel aan de grond.”
De kennismaking vond plaats in Nijmegen, via vrienden die in Engeland van Bill een lift hadden gekregen. „Ik zag haar daar zitten op het aanrecht terwijl ze een sjekkie zat te rollen en was meteen verkocht. Alsof de bliksem insloeg.”
„Ja, toen rookte ik nog.” Marianne lacht. „En die
verliefdheid was wederzijds, het was meteen raak.”
Bill zat aanvankelijk meer met het leeftijdsverschil dan Marianne. Toen de relatie serieus dreigde te worden, wees hij daar nog maar eens op. Marianne zat er niet mee: „Bill, ik geloof in jou.”
Een verschil van 25 jaar kan tot koddige toevalligheden leiden. Marianne is drie jaar jonger dan Bills dochter uit zijn eerste huwelijk. En de moeder van Marianne was een peuter van drie toen Bill werd geboren.
„Mijn ouders werden wel een beetje overrompeld door het leeftijdsverschil”, erkent Marianne. „Maar toen ze zagen dat hij het serieus met mij meende, was het ijs gebroken.”
Niet iedereen in haar omgeving was zo soepel en ruimdenkend. Marianne: „Ik ben wel wat vrienden kwijtgeraakt. Een vriendin die ik jarenlang had gehad, nodigde mij niet eens uit op haar bruiloft.”
Bills familie en vrienden hadden er geen probleem mee. „Wij hebben de jaren zestig meegemaakt, toen het vrijheid-blijheid was. De architecten, journalisten, vakbondsmensen en schrijvers met wie ik omging, accepteerden Marianne volkomen. Mijn zoon Nick merkte de overeenkomsten tussen haar en mijn moeder op. En inderdaad, ze hebben bepaalde trekjes gemeen. Nick grapte zelfs dat ik met mijn moeder was getrouwd.”
Wat ook voorkwam, was dat mensen Bill complimenteerden met zijn leuke dochter. Bill kan er wel om lachen. Zo ook Marianne. „Ik kwam hem een keer kleren brengen in het ziekenhuis en toen zeiden ze: uw vader ligt daar en daar.”
In huize Holdsworth doet zich inmiddels een gure wind vanuit Engeland voelen. „Volgens mij wordt het een harde brexit dankzij de imbecielen in ons parlement”, moppert Bill. Voor de zekerheid is hij in februari dit jaar, na meer dan dertig jaar als Engelsman in den vreemde, Nederlands staatsburger geworden. Hij mocht zijn Britse paspoort gelukkig houden. „Van mijn kinderen heb ik een cursus Nederlands cadeau gekregen”, zegt Bill lachend, „nu ik dan eindelijk een echte Nederlander ben geworden.” Van de zomer gaat hij daarvoor twaalf dagen naar een zomerkamp in Drenthe.
Is er nooit een moment geweest dat het leeftijdsverschil speelde? „Eigenlijk nu pas”, vindt Marianne. „Bills vrienden werden oud en ontvielen hem, mijn ouders zijn overleden, dus ik besef dat de tijd nadert dat ik zonder hem verder zal moeten.”
Niemand weet hoe snel dat moment zal komen, maar Bill heeft goede papieren. „Mijn moeder is bijna 102 jaar geworden terwijl ze rookte tot haar laatste snik.”