Matig maar onvergetelijk concert Rolling Stones

Saroma pudding, langspeelplaten, bruin met oranje behang. In deze rubriek blikken mensen terug op hun jeugd, studententijd of speciale herinnering aan de jaren zestig, zeventig of tachtig.

Tekst René Pennock Foto Marcel Krijgsman

‘Als kind groeide ik al op met popconcerten”, vertelt Jeroen van Zuylen (64). “Ik kom oorspronkelijk uit Geleen, daar werd toen Pinkpop gehouden. Ik ging er voor het eerst naartoe in 1973. Voor de laatste twee optredens hoefde je geen entree meer te betalen, een beetje een goedmakertje van de organisatie naar de Geleners toe, dus ik erheen. Ik was twaalf jaar jong, maar ik was al wel goed op de hoogte van muziek. Ik zag daar Colin Blunstone en vond het geweldig!” Het was het eerste van een lange reeks concerten en festivals die Jeroen vervolgens zou gaan bezoeken. De Nijmegenaar is een alleseter: pop, rock, blues, folk, klassiek, van Doornroosje tot Concertgebouw de Vereeniging en van klein folkbandje in het cafétje om de hoek tot mega-optredens als de Rolling Stones in het Goffertpark.

Het Nijmeegse Stones-optreden in de Bigger Bang Tour van 2007 deed de naam eer aan. “Het was de hele dag al erg warm geweest”, herinnert Jeroen zich. “Tijdens het voorprogramma van Daniel Lohues begon het al te betrekken. Toen Van Morrison, het tweede voorprogramma, speelde werd de lucht zwart en brak een noodweer los. Het onweerde recht boven het kletsnatte veld. Een technicus werd door de bliksem uit een lichttoren geslagen. Na vier nummers stopte Morrison. Het bleef maar regenen en iedereen zocht een onderkomen aan de rand van het terrein. Maar ik, als doorgewinterde festivalganger (ik had al eens bij een Lou Reed concert tot m’n kuiten in de modder gestaan) had een rol plastic bij me. Anderhalve meter breed, maar wat ik niet wist, was dat het vijftig meter lang was. We bleven het steeds verder uitrollen en steeds meer mensen schuilden eronder. Daar stonden we dan, met z’n allen naast mekaar voor het podium op een verder leeg festivalterrein. Maar op dat podium gebeurde niets. We zijn toen maar in een lange sliert achter elkaar aan naar de bar gelopen.”

“De Stones begonnen klokslag 21.00 uur, gewoon zoals gepland, alsof er niets aan de hand was. Verder eigenlijk best een matig concert. Mick Jagger was niet echt goed bij stem en zong vlak, maar al met al was het een onvergetelijk gebeuren.”

Tegenwoordig is Jeroen selectiever. “Ik ga alleen nog maar naar concerten en festivals als ik weet dat ik iets goeds verwachten kan. Vooral veel folk en binnenkort de IJslandse
post-metal band Sólstafir in Roosje”. Hij blijft een alleseter.   ¶