‘Nadenken over waar je echt gelukkig van wordt’

Jarenlang was ze een vaste gast in veel huiskamers: voormalig tv-weervrouw Margot Ribberink (55). Ze is uit de spotlights verdwenen, maar nog zeer actief. Tegenwoordig houdt de in de regio Nijmegen wonende Ribberink zich vooral bezig met duurzaamheid.

Tekst Hans Bouwman • Foto Marcel Krijgsman

Wie Margot Ribberink in de afgelopen dertig jaar op televisie het weer heeft zien presenteren, kan zich moeilijk voorstellen dat ze als klein meisje heel verlegen was. “Ja, van mij ging niet zo heel veel uit. Er was wel een vriendinnengroepje, maar ik was daar zeker niet de aanvoerder van. Ik huppelde een beetje mee. Ook in mijn studententijd was ik een beetje een meeloper. Dat naar buiten treden heb ik pas ontwikkeld toen ik ging werken.”

Ribberink werd geboren in Hengelo (Ov) en was de oudste van drie kinderen. Op haar achttiende ging ze biologie studeren in Leiden. Eigenlijk vooral omdat twee vriendinnen dat ook deden. “Dat vond ik wel fijn, dan was ik niet alleen. Maar Leiden was niet mijn stad, ik zat tussen verkeerde mensen. Vanaf het eerste moment dat ik in Nijmegen kwam, dacht ik: hier lukt me dat wel. Hier zijn de mensen gezellig en open. De studie ging vanzelf. Ik ben trots dat ik in deze stad heb mogen studeren op deze fantastische universiteit.”

Na haar studie kwam ze, met weinig kennis van meteorologie, te werken bij het toenmalige Meteo Consult van Harry Otten in Wageningen. “Ik was de enige die geen universitaire meteorologie-opleiding had. Otten zag dat ik vooral communicatief sterk was, al wist ik dat zelf nog niet. Hij heeft mij ook richting radio en tv gestuurd. Ik vond dat wel eng en wilde dat eigenlijk niet. Alles wat met het weer te maken heeft, vind ik leuk, maar het televisiewereldje niet.”

Duurzaamheid
Ze woonde een paar jaar in Wageningen. Toen ze de kans kreeg, samen met haar echtgenoot een boerderij in Lent te kopen, was de beslissing om weer richting Nijmegen te gaan snel genomen. Ribberink werkte ruim dertig jaar als weervrouw, aanvankelijk voor de EO en later voor RTL en Omroep Gelderland. “In die tijd was het thuis echt teamwork. Ik vond het superfijn dat ik de kans kreeg voor deze carrière te gaan. Mijn echtgenoot is architect, hij werkte thuis en zorgde in die tijd voor de kinderen. Ondertussen heeft ook nog het huis verbouwd.” De kinderen, Noortje (25) en Lotte (24), zijn inmiddels de deur uit en studeren in Nijmegen.

Een paar jaar geleden nam Margot het besluit te stoppen als weervrouw. “Als ambassadeur voor hulporganisatie Cordaid heb ik diverse reizen naar Afrika gemaakt: Ethiopië, Mali, Malawi. Dat heeft mij wel iets geleerd over mensen. Ik begríjp dat mensen moeten vluchten voor het klimaat als het constant 50 graden is en er in geen jaren regen is gevallen. Ik heb de situatie daar gezien en gevoeld. Dat heeft diepe indruk op me gemaakt. Die ervaring heeft me de energie gegeven om na dertig jaar dagelijks het weer op de televisie te hebben gepresenteerd, te zeggen: ik stop ermee en ga kijken of ik me op een andere manier kan inzetten om meer aandacht te creëren voor wat er gebeurt in de wereld.”

De laatste jaren zet ze zich in voor duurzame activiteiten. “Het volgende stapje is dat je dan ook je eigen gedrag verandert. Ik vlieg niet meer omdat ik weet hoeveel impact dat heeft op het klimaat, en ik rijd zo min mogelijk met de auto. Dat zijn stappen die allemaal gebaseerd zijn op: waar word ik gelukkig van in het leven? Ik ben erachter gekomen dat ik niet gelukkig word van spullen. Of van kleren. Ik heb heel veel kleren gehad tijdens mijn televisiecarrière. Die liggen nog allemaal boven, dus ik kan jaren vooruit.”

Hartaanval
Ribberink is, zoals ze na lang nadenken zegt, een mensenmens. Ze is graag in gezelschap om te praten met anderen. “Ik zorg ook graag voor andere mensen en wil dat mensen in mijn directe omgeving gelukkig zijn.” Die levenshouding zou haar oorsprong kunnen hebben in het overlijden aan een hartaanval van haar vader op 42-jarige leeftijd. Margot was toen 14 jaar. “Dat is wel traumatisch geweest in die tijd en op die leeftijd. Mijn jongste broertje was op dat moment 8 jaar. Mijn rol in het gezin veranderde. Mijn moeder had ineens de zorg voor drie jonge kinderen; ik denk dat ik onbewust toen iets heb gehad van: ‘ik moet zorgen voor mijn moeder en broertjes en alles moet door kunnen blijven gaan’. Dat verdriet moet ik maar een beetje wegstoppen. Ik denk dat ik van de een op andere dag volwassen ben geworden. Ik heb me altijd heel erg verantwoordelijk gevoeld voor mijn moeder en voor haar geluk. Mijn moeder heb ik altijd een beetje ongelukkig gezien, haar hele leven lang. Een naar gevoel.”

Onrustige periode
Toen Ribberink gesetteld was in het Nijmeegse heeft ze haar moeder ook naar deze regio gehaald. “Dan kon ik vaker naar haar toe. Ook weer dat gevoel van verantwoordelijkheid. Misschien heb ik ook wel heel lang mezelf een beetje aan de kant gezet. Maar de laatste jaren – dat heeft ook te maken met de fase in je leven – denk ik: het wordt wel tijd dat ik aan mezelf denk. Dat geeft wel altijd moeilijke beslissingen. Zoals het ontslag nemen bij het weerbureau. Een vaste baan en dan de onzekerheid van zzp’er aangaan, dat was voor mij een moeilijke beslissing. Ik was kostwinner. Ik voelde me op dat moment echter zo sterk dat ik dacht: ‘ik moet het gewoon doen’. Ik zou het vroeger niet gedurfd hebben om die zekerheden los te laten.”

Na die onrustige en onzekere periode zit ze nu lekker in haar vel. “Ik word gelukkig van een etentje organiseren, of samen met mijn dochters een vegetarische of veganistische maaltijd bereiden. Ik merk dat de natuur heel erg belangrijk is. Ik zet nu een of twee keer per week een kruis in mijn agenda; dat is mijn wandeltijd. Ja, ik ben een hartstikke gelukkig mens, helemaal in balans.”